Δε θα το ανέφερα, αλλά η ενασχόληση με τα κοινά και οι θέσεις δεν είναι για να χτίζουμε ούτε πολιτικό προφίλ, ούτε επαγγελματική καριέρα.

Από τη στιγμή που μέρος των μελών στη νέα Δημοτική Αρχή, αρέσκεται να ακολουθεί το δρόμο της αυτοπροβολής, προβολής και δημοσίευσης της χειραψίας, της εθιμοτυπικής επίσκεψης και συνάντησης, μέχρι και της αυτονόητης και βάση καθήκοντος απλής διαχείρισης γεγονότων, αναφέρω τα παρακάτω.

20 ημέρες μετά και την αποστολή Δελτίου Τύπου, στο οποίο επισήμανα την κακή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Θερινό θεατράκι του Δήμου Σερρών, ιδιοκτησίας «κατά χρήση» της Κ.Ε.ΔΗ.Σ και ενώ η καλοκαιρινή καλλιτεχνική σεζόν σχεδόν έχει παρέλθει και αφού προηγουμένως, παρόλο τα περιοριστικά μέτρα λόγω covid 19, έχουν πραγματοποιηθεί σε αυτό αρκετές εκδηλώσεις, βάφτηκε η σκηνή και αφαιρέθηκε η βλάστηση που είχε εισχωρήσει στο χώρο της κερκίδας.

Δεν περιμέναμε βέβαια να αποκατασταθούν τα 50 και πλέον καθίσματα που λείπουν, ούτε να φυτρώσει χορτάρι στο ξερό, σε πολλά σημεία, περιβάλλοντα χώρο. Τα σεξουαλικού και οπαδικού περιεχομένου όμως «graffiti», στην είσοδο του διαδρόμου και του θεάτρου, πιθανόν δεν ενοχλούν για να παραμένουν, ενώ η φράση «εδώ είναι Βουλγαρία» περιμένει μάλλον κάποιον « νέο σύγχρονο Μακεδονομάχο» να τη σβήσει.

Απογοήτευση, για τα άτομα που επιλέχτηκαν για να υπηρετήσουν ανάμεσα στα άλλα και τον πολιτισμό, με την αδιαφορία τους, στο μοναδικό και από ότι φαίνεται και για τα επόμενα χρόνια, υπαίθριο Δημοτικό χώρο που μπορεί να φιλοξενήσει και να παρέχει στέγη και βήμα σε πολλές μορφές καλλιτεχνικής και πνευματικής δημιουργίας.

Απογοήτευση διότι υπέπεσαν στη λήθη της Προέδρου της Επιχείρησης και της Δημοτικής Αρχής, οι πολιτιστικοί – χορευτικοί σύλλογοι που εδώ και επτά μήνες βιώνουν πρωτόγνωρες συνθήκες, όπως και ο περισσότερος κόσμος, μη μπορώντας να λειτουργήσουν και να ανταποκριθούν στην καθημερινότητά τους. Τα σωματεία, που καλούσαμε με επιμέλεια και αγωνία να συνδράμουν εθελοντικά με το έμψυχο δυναμικό και τις δράσεις τους, στην  «Πολιτεία των Ευχών», στις αποκριάτικες εκδηλώσεις, στη «Μασκαράτα», παντού, μέχρι τελευταία και στην ενίσχυση των Κ.Δ.Α.Π με εγγραφές από τα νεανικά τους μέλη, υποσχόμενοι παροχές και βοήθεια. Είναι γεγονός πως το ενδιαφέρον ήταν έντονα προεκλογικό, συνεχίστηκε πολιτικό μα αποδεικνύεται πως δεν ήταν ποτέ πολιτιστικό.

Απογοήτευση, διότι δαπανήθηκαν τελευταία ποσά για μουσικές εκδηλώσεις όχι επένδυση στον πολιτισμό αλλά περισσότερο «φιλανθρωπία» στους καλλιτέχνες. Με το εγκαταλειμμένο Θεατράκι εκ των πραγμάτων να μην μπορεί να υποδεχτεί, εξαιτίας των μέτρων, περισσότερα από 200 άτομα, διοργανώνονται παραστάσεις για ολίγους με ποσά που προκαλούν. Με φιλανθρωπική εκδήλωση που το κόστος της ξεπερνά κατά πολύ τον επιδιωκόμενο στόχο παροχής βοήθειας. Συγχρόνως, υπάρχουν βάσιμες υποψίες για τον τρόπο και το σε ποιους διανέμονται οι λιγοστές, όπως προανέφερα, προσκλήσεις. Κι όμως οι ίδιες εκδηλώσεις, με το ίδιο κόστος αλλά υπομονή, όταν περάσει το «κακό» θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναυσμα και σημάδι επανεκκίνησης, ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, μια αχτίδα αισιοδοξίας. Είναι φανερό πως επιδίωξη ήταν μια ακόμη καταγραφή, δημοσία δαπάνη, στο προσωπικό βιογραφικό και καλεντάρι των δράσεων και φυσικά η αυτοπροβολή.
Απογοήτευση, διότι το site της Κ.Ε.ΔΗ.Σ στις περισσότερες κατηγορίες έχει να ενημερωθεί από την προηγούμενη Δημοτική Αρχή, της κάνει ακόμη διαφήμιση!!!

Αν καταλάβουν, πως για κάποιους ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι υποστηρικτικός, συμβουλευτικός, αν πιστέψουν, πως παρεμβαίνουμε για να προλάβουμε και να προστατεύσουμε, αν κατανοήσουν, πως στο τέλος εκείνοι αποφασίζουν και εκτελούν και εκείνοι παίρνουν τα εύσημα αλλά και το ανάθεμα, τότε ίσως να μιλάμε για πολλά βήματα προς μια καινούργια γενιά άρχουσας τάξης.

Δυστυχώς ανάμεσα στη νέα life style πολιτική και την αποτελεσματικότητα η εικόνα και ο λόγος δε συμβαδίζουν με το έργο και την πράξη.