Με αριθμό απόφασης 76/2016 ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο, στις 24 Φεβρουαρίου 2016, ενέκρινε τη δωρεάν παραχώρηση προς χρήση, για πέντε συν δύο έτη, του μοναδικού θερινού αμφιθεάτρου του Δήμου Σερρών στην Κ.Ε.ΔΗ.Σ.

Ακολούθησαν με αποφάσεις και δαπάνες της Κ.Ε.ΔΗ.Σ, όπως όριζε και το παραχωρητήριο, σειρά παρεμβάσεων τόσο στη σκηνή, στην κερκίδα, στα καμαρίνια και στους βοηθητικούς χώρους όπως και στον περιβάλλοντα χώρο. Οι εργασίες αυτές στοχευμένες κάθε χρόνο, με συμβουλές των ειδικών θεατρικών και μουσικών παραγωγών και θεαμάτων, που γνωρίζουν τις ανάγκες και τις απαιτήσεις αλλά και με λογική στο ύψος των δαπανών, είχε από την πρώτη χρονιά ορατά αποτελέσματα.

Τοποθετήθηκαν σε όλη την κερκίδα σταθερά πλαστικά καθίσματα, ενώ μέχρι και τα μέσα του 2019 επισκευάστηκαν σημεία της οροφής των κλειστών εγκαταστάσεων που ήταν έτοιμα να καταρρεύσουν, ολοκληρώθηκε η σιδερένια περίφραξη, προστέθηκαν νέες ειδικές κατασκευές για να τοποθετούνται σκηνικά, φώτα και ηχεία, αντικαταστάθηκαν όλοι οι προβολείς με σύγχρονους Led, χαμηλής κατανάλωσης, συντηρήθηκαν τα καμαρίνια ενώ κάθε χρόνο βάφονταν όλοι οι εξωτερικοί χώροι και φροντίζαμε να επιδιορθώνουμε άμεσα φυσικές φθορές λόγω καιρικών συνθηκών και εκδηλώσεων. Τέλος έγιναν όλες οι νόμιμες ενέργειες για την ανάδειξη αναδόχου εκμίσθωσης του αναψυκτήριου του θεάτρου, αποδίδοντας σταθερά έσοδα στο Νομικό Πρόσωπο, πλέον εκείνων που απαιτούσε ο Κανονισμός Λειτουργίας και το Συμφωνητικό Παραχώρησης από τρίτους για εκδηλώσεις. Παράλληλα φροντίζονταν από την Κ.Ε.ΔΗ.Σ η βλάστηση στην περίμετρο της κερκίδας και το πράσινο του πάρκου από την Υπηρεσία Πρασίνου ενώ υπήρχε καθημερινή εποπτεία και έλεγχος, χειμώνα – καλοκαίρι (και δεν ήταν υπηρεσιακός), ενώ όποτε χρειάστηκε εθελοντικές ομάδες βοηθούσαν στην καθαριότητα έως και έξω, πολλά μέτρα δεξιά και αριστερά στον πεζοδρόμιο.

Δεν έγινε και το μικρό «Βασιλικό Θέατρο», αλλά ύστερα από πολλά χρόνια ένα σημείο της πόλης, δίπλα στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και δύο πολυδύναμα Δημοτικά σχολεία, όπου «κρύβονταν» δυσάρεστες έως και παραβατικές συμπεριφορές, μετατράπηκε σε έναν αξιοπρεπή χώρο όπου φιλοξενήθηκαν έκτοτε δεκάδες ποικίλου περιεχομένου εκδηλώσεις, αναδεικνύοντάς το σε κύτταρο πολιτισμού, σημείο συνάντησης, ψυχαγωγίας, πνευματικής καλλιέργειας, έκφρασης και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Υπήρξαν βραδιές, όπως στην «Πανελλήνια Χορευτική συνάντηση», που υπήρχαν 600 άτομα μέσα, καθήμενα και όρθια και πολύς κόσμο από έξω να περιμένει. Ο Σερραίος και ο καλλιτεχνικός κόσμος ταυτίστηκε τους θερινούς μήνες με αυτό και δεν είναι τυχαίο που κάποιοι τον ονόμασαν «Θε Art άκι».

Με θλίψη διαπιστώνω την εγκατάλειψη του χώρου η οποία έχει φτάσει σε προχωρημένο σημείο. Πενήντα και πλέον καθίσματα απουσιάζουν, ο τοίχος της σκηνής και στην κερκίδα ξεφτισμένος με χρώμα που έχει μαδήσει, η βλάστηση σε πολλά σημεία έχει εισχωρήσει στο χώρο των θεατών, πέτρινες πλάκες έχουν αποκολληθεί, το πράσινο στον περιβάλλοντα χώρο έχει δώσει τη θέση του στο σκληρό χώμα και τα «graffiti» ξεκινούν από την είσοδο, εκεί όπου αναρτούσαμε τις αφίσες και τις ανακοινώσεις και φτάνουν μέχρι μέσα. Εκεί θα δεις οπαδικά και σεξουαλικού περιεχομένου σύμβολα με αποκορύφωμα μια ευδιάκριτη φράση «εδώ είναι Βουλγαρία», δικά μου τα εισαγωγικά.

Κρίμα σε μια Δημοτική Αρχή που δίνει έμφαση στην εικόνα και θέλει να δείξει ευαισθησία και καλαισθησία στους δημόσιους χώρους.

Σίγουρα δε φταίει και εδώ ο κορωνοϊός, ούτε οι υπηρεσιακοί, ειδικά αν οφείλεται στους δεύτερους τότε εκείνοι διοικούν και κάποιοι απλά φωτογραφίζονται.

Ωραία και χρήσιμη λέξη η συναίνεση, «θέλω να αγιάσω μα δε με αφήνετε…»