Αρκετοί γιατροί τονίζουν τη σημασία του χαρακτηρισμού της παχυσαρκίας ως ασθένειας, προκειμένου να ενθαρρύνουν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα να αναζητήσουν θεραπεία.

Ο πολιτισμός παχαίνει

Οι  Έλληνες παχαίνουν για δύο λόγους γιατί προσλαμβάνουν ενέργεια μεγαλύτερη από αυτή που καταναλώνουν. Σε καθημερινή βάση δεν αρκούνται στις θερμίδες του σπιτικού φαγητού ή αυτές του έτοιμου «απ’ έξω» φαγητού, που περιέχει μεγαλύτερες ποσότητες λίπους, αλατιού και ζάχαρης, αλλά συνεχίζουν ακάθεκτοι να επιδιώκουν έξοδο για φαγητό ή ποτό, έχοντας συνδυάσει την διασκέδαση με τη λήψη θερμίδων. Και ενώ είναι «συνειδητοποιημένοι φαγάδες» διαπράττουν καθημερινά ένα μεγάλο διατροφικό λάθος. Έχουν αφαιρέσει και από το λεξιλόγιό τους ακόμα το πρωινό. Με συνέπεια από το πρωί έως το πρώτο κύριο γεύμα της ημέρας να καταναλώνουν τεράστιες συχνά ποσότητες σούπερ παχυντικών «αγαθών».

Ακόμα και τα γλυκά που καταναλώνουμε δεν έχουν καμία σχέση με την ποιότητα αυτών του παρελθόντος. Αφήσαμε πίσω τα παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού, τα αποξηραμένα φρούτα, τα σπιτικά κέικ και τα λουκουμάκια για να επιλέξουμε τις πλούσιες σε λίπη και υδατάνθρακες πάστες και τις σοκολάτες, με αποτελέσματα υπέρ του δέοντος επιβαρυντικά για την υγεία μας.

Γίναμε και εμείς πολίτες του πολιτισμένου Δυτικού κόσμου. Έτσι γίναμε λάτρεις της ανθυγιεινής ζωής, άρα και της παχυσαρκίας. Αναλώνουμε πολλές ώρες ημερησίως σε εργασία, συνήθως καθιστική (μπροστά από ένα υπολογιστή) για να συνεχίσουμε στο σπίτι να καθόμαστε μπροστά σε μια τηλεόραση και έχουμε ξεχάσει το περπάτημα ή όποια άλλη μορφή άσκησης. Δικαιολογίες του τύπου το ωράριό μου είναι ακατάστατο, δεν έχω χρόνο ούτε για φαγητό έχουν γίνει καθημερινή αγαπημένη καραμέλα. Η αλήθεια είναι ότι οι σημερινές ανάγκες, που ο καταναλωτισμός μας έχει σπρώξει, μας επιβάλλουν πολλές ώρες εργασίας και όντως ακατάστατα ωράρια, που δεν επιτρέπουν τακτικές ώρες φαγητού ή κάνουν απαγορευτικό το μαγείρεμα στο σπίτι. Επομένως τι μας έμεινε ως αντίβαρο της δουλειάς και του έντονου άγχους; Η διέξοδος στο φαγητό.

Αθληθείτε τρώγοντας…

Μάθετε να ακούτε το στομάχι σας. Απαιτούνται περίπου 20 λεπτά  για να πάρει ο εγκέφαλος το μήνυμα ότι το στομάχι είναι γεμάτο. Προπονηθείτε, λοιπόν να απολαμβάνετε το φαγητό σας τρώγοντας αργά. Είναι και αυτός ένα πρώτο βήμα.

Σταματήστε κατά διαστήματα να κατεβάζετε τη μια μπουκιά πίσω από την άλλη. Κρατήστε καθυστέρηση και αφήστε τα μαχαιροπίρουνα στο πλάι του πιάτου. Έτσι, όχι μόνο, έχετε την ευκαιρία να κουβεντιάσετε με την παρέα σας, αλλά και να γυμνάσετε τους καρπούς σας. Ξεχάστε τη μαμά που δεν επέτρεπε να πίνουμε νερό όση ώρα τρώγαμε,

Πίνετε μικρές γουλιές από το ποτό σας για να τρώτε πιο αργά και να χορτάσετε πιο γρήγορα.

Ξεχάστε ακόμα και αυτά που έλεγε η γιαγιά και

Αφήστε τη… δύναμή σας στο πιάτο! Δεν είναι απαραίτητο να γυαλίσουμε το πιάτο για να αισθανθούμε χορτάτοι. Αφήστε τις δυο-τρεις τελευταίες μπουκιές στο πιάτο και σηκωθείτε με γοργό βήμα να διώξετε το πιάτο από το τραπέζι.