Η εφηβεία είναι η κατεξοχήν ηλικία πειραματισμού και αμφισβήτησης ορίων, κανόνων, προτύπων, σχέσεων, σε μία προσπάθεια βαθύτερης κατανόησης και σύνδεσης με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση είναι συνήθως έντονη, με συγκρούσεις ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, αλλά και με εντυπωσιακές αλλαγές, που συνήθως οδηγούν γονείς και παιδιά σε μεγαλύτερα επίπεδα ωριμότητας και εξέλιξης.

Παρακάτω θα βρεις σε συνέχειες, απαντήσεις σε καθημερινούς προβληματισμούς σχετικά με το να μεγαλώνεις εφήβους.

Τις απαντήσεις στο θέμα, που είναι «το χαρτζιλίκι και πότε είναι σωστό να αρχίσουμε να το δίνουμε τα παιδιά»,  με αφορμή και την αρχή της σχολικής χρονιάς, μάς έδωσε η ειδική ψυχολόγος(MSc) – οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια, κ. Όλγα Κοτρώτσου.

Το χαρτζιλίκι, αποτελεί μία πολύ σημαντική έννοια στην καθημερινότητα των παιδιών, καθώς προάγει την αυτονομία, την ανεξαρτησία τους, την ανάληψη ευθυνών και υπογραμμίζει την εμπιστοσύνη που τρέφουν για εκείνα οι γονείς.

Ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, ένα παιδί θα μπορούσε να μάθει με τη βοήθεια των γονιών να διαχειρίζεται μικροποσά που να αντιστοιχούν, για παράδειγμα, στο αντίτιμο του κολατσιού από το κυλικείο του σχολείου και μπορεί να δίνονται από τους γονείς σε καθημερινή βάση.

Όσο προχωρά η ηλικία του παιδιού και όσο δείχνει να μπορεί να διαχειριστεί τα χρήματα αυτά, τότε το ποσό μπορεί να αυξάνεται για να καλύπτει τις ανάγκες του παιδιού ανά εβδομάδα και αργότερα ανά μήνα και αυτό να αφορά σε όλα τα έξοδα για το οποία μπορεί να φροντίσει το ίδιο.

Έτσι, ένα παιδί που τελειώνει το δημοτικό, μπορεί να κατανείμει το χαρτζιλίκι του με τρόπο που να καλύπτει το κολατσιό όλης της εβδομάδας, αλλά και τα έξοδα για κάποια προσωπική μικροαγορά (ένα τετράδιο με τον αγαπημένο του ήρωα, ένα περιοδικό που τον ενδιαφέρει).

Ένα παιδί του Γυμνασίου, θα μπορούσε μεταξύ άλλων να καλύπτει και τις εξόδους με φίλους, π.χ. για σινεμά κ.λπ.

Είναι σημαντικό το χαρτζιλίκι να είναι σταθερό, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε παιδιού και την ηλικία του, αλλά φυσικά και την οικονομική δυνατότητα της οικογένειας. Οι γονείς είναι χρήσιμο να βοηθούν το παιδί να κατανοήσει ότι τα χρήματα που του δίνουν δεν είναι απεριόριστα, επομένως η επάρκειά τους εξαρτάται από τη σωστή διαχείριση εκ μέρους του. Έτσι το βοηθούν να θέσει προτεραιότητες για τις επιθυμίες που θα καλύψει με αυτά.

Καλό είναι, επίσης, τα χρήματα αυτά να μη δίνονται ως ανταμοιβή για π.χ. καλούς βαθμούς, ούτε και να τα στερούν οι γονείς από το παιδί τιμωρώντας αντίστοιχα μια συμπεριφορά που δεν εγκρίνουν.

Είναι σκόπιμο το ποσό να προσαρμόζεται κάθε φορά στις ανάγκες του παιδιού, ανάλογα και με την ηλικιακή φάση που βρίσκεται και κατόπιν συζήτησης μαζί του.