Μπορούμε να πάρουμε ως παράδειγμα την περίπτωση δυο ελεφάντων. Της Jenny και της Shirley. Οι δυο ελέφαντες πέρασαν λίγο καιρό μαζί σε ένα τσίρκο στο Τέξας, στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Η Shirley ήταν τότε ήδη 20 ετών, ενώ η Jenny είχε μόλις φτάσει από την Ασία και ήταν πολύ μικρή. Οι δυο ελέφαντες πέρασαν χρόνο μαζί και μάλλον η Shirley ανέλαβε τον ρόλο της μητέρας για την μικρή ελεφαντίνα, που μόλις είχε έρθει σε μια ξένη γι’ αυτήν πραγματικότητα.

Οι δυο τους όμως έμειναν μαζί για μερικούς μήνες, αφού η καθεμιά τους πήγε σε διαφορετικούς ζωολογικούς κήπους. Η μοίρα το έφερε έτσι ώστε να συναντηθούν ξανά το 1999, σε ένα καταφύγιο ζώων στο Τενεσί. Περίπου 23 χρόνια μετά.

Η Jenny βρισκόταν εκεί για λίγο καιρό. Μόλις της «σύστησαν» την Shirley, όπως ανέφερε η πρώην υπεύθυνη του καταφυγίου Carol Buckley, έγινε ιδιαίτερα ανήσυχη και κανένας δεν μπορούσε να την κατευνάσει. Εξερεύνησαν η μια την άλλη με τις προβοσκίδες τους και γνωρίστηκαν αμέσως. Λύγισαν τα σίδερα που τις χώριζαν για να έρθουν ακόμα πιο κοντά. Άρχισαν να μουγκρίζουν από χαρά, με την Buckley να λέει πως ήταν η πρώτη φορά που είδε κάτι τέτοιο, ένα τόσο βαθύ συναίσθημα.

Μετά την επανένωσή τους, οι δυο ελέφαντες πέρασαν όλη την ημέρα έξω μαζί. Κι όταν η Jenny θέλησε να κοιμηθεί, η Shirley στάθηκε μπροστά στο ήλιο για να της κάνει σκιά. Μερικοί μήνες τους έφτασαν για να φτιάξουν μια σχέση ζωής.

Άλλωστε μεταγενέστερες έρευνες έχουν δείξει πως οι ελέφαντες μπορούν να αναγνωρίσουν παλιούς φίλους, έστω κι αν έχουν να τους δουν χρόνια. Και μπορούν να  τους εντοπίσουν από μεγάλες αποστάσεις. Το βίντεο της Shirley και της Jenny αποδεικνύει πως η μνήμη τέιου ελέφαντα φτάνει πολύ μακριά και ίσως να είναι πολύ καλύτερη από αυτή του ανθρώπου.