Κατά την περίοδο της πανδημίας, πολλοί έφηβοι εκμεταλλεύτηκαν τον χρόνο που έμειναν κλεισμένοι στο σπίτι λόγω lockdown και σκέφτηκαν επιχειρηματικές ιδέες, τις οποίες έκαναν πράξη με επιτυχία.

Μία από αυτές είναι η Φοίβη Κόσγκροουβ, της οποίας το επιχειρηματικό ταξίδι ξεκίνησε με ένα σκυλάκι ράτσας παγκ, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το BBC. Η 19χρονη μαθητευόμενη βοηθός οδοντιάτρου, η οποία ζει με τη μαμά της στο Μπέκεναμ του Κεντ, φοβόταν για τις προοπτικές εργασίας της όταν ξεκίνησε το πρώτο lockdown. Τότε, ενώ βρισκόταν σε προσωρινή αργία, είχε μια ιδέα.

Εγινε επιχειρηματίας στα 19 της λόγω ενός σκύλου

Άρχισε να μαθαίνει να ράβει, κάτι που τη βοήθησε να αποσπάται η προσοχή της, το οποία ήταν εν γένει καλό για την ψυχική της υγεία. Μια μέρα, μια φίλη της τής ζήτησε να ράψει μια εικόνα cartoon του αγαπημένου της σκύλου, ώστε να μπορεί να το φορέσει ως σήμα στο πουλόβερ της.

Όταν είδαν τα αποτελέσματα, όλοι οι φίλοι της που αγαπούν τα σκυλιά ήθελαν επίσης ένα. Τότε, μπήκαν «στον χορό» και οι λάτρεις των γατών. Οι φίλοι της ανέβαζαν τα αποτελέσματα στα προφίλ τους στα social media και ξαφνικά η Φοίβη είχε περισσότερες παραγγελίες από ό,τι μπορούσε να αντέξει.

Έτσι, ίδρυσε μια επιχείρηση που ονομάζεται Pretty Paws By Phoebe. Το σαλόνι της έγινε γραμμή παραγωγής και δημιούργησε ένα ηλεκτρονικό κατάστημα στην πλατφόρμα χειροτεχνίας Etsy.

Καθώς οι παραγγελίες έρχονται από μακριά, οι πελάτες έστελναν φωτογραφίες από τα κατοικίδια ζώα τους για να μπορέσει να δουλέψει. Είχε ακόμη και ένα αίτημα για ένα πρόβατο (δεν είναι σίγουρη αν ήταν κατοικίδιο). Βέβαια, τώρα έχει ξεφύγει από τα ζώα και φτιάχνει και άλλα πράγματα.

«Ένα από τα αγαπημένα μου ήταν όταν κάποιος ήθελε την υπογραφή του αγαπημένου του, που είχε πεθάνει, ραμμένο πάνω από την καρδιά», θυμάται η Φοίβη.

Έφτιαξε επίσης μάσκες προστασίας για έναν γάμο (όταν τους επιτρεπόταν), ράβοντας τα αρχικά της νύφης και του γαμπρού με την ημερομηνία με καρδούλες. Σίγουρα έντονα ενθύμια για τους καλεσμένους.

Ούσα μια νέα επιχειρηματίας, είναι δεύτερη φύση της να χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να πει την ιστορία της και να βρει πελάτες. Δείχνει τις τεχνικές της σε βίντεο του TikTok και μιλά σχετικά με το επιχειρηματικό της ταξίδι στο YouTube.

Έπαιρνε τον ελάχιστο μισθό ως μαθητευόμενη βοηθός οδοντιάτρου. Τώρα, κερδίζει κατά μέσο όρο 260 λίρες την εβδομάδα, αν και έβγαλε ακόμα και 800 λίρες σε μία εβδομάδα.

Αν και δεν είδε ποτέ τον εαυτό της ως επιχειρηματία, είναι αποφασισμένη να δει αν μπορεί να βασιστεί σε αυτήν την επιχείρηση με θέμα τα κατοικίδια για το μέλλον της.

Η περίπτωση του 19χρονου επιχειρηματία Τσαρλς Ρόμπινσον

Ο 19χρονος Τσαρλς Ρόμπινσον είχε την επιχειρηματική του ιδέα κατά τις μετακινήσεις του στο Λονδίνο τον Απρίλιο, ενώ κοιτούσε προσεκτικά το κιτ φακών επαφής του.

Αναρωτήθηκε αν ένα δοχείο καθαρισμού που συνοδεύει το πακέτο θα μπορούσε να προσαρμοστεί για την εποχή του Covid-19. Τα προϊόντα απολυμαντικών χεριών ξεπουλούσουν τότε.

Ο πρωτοετής φοιτητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου ήρθε σε επαφή με το εργοστάσιο στην Ιταλία που έκανε το προϊόν και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για να δει αν η ίδια τεχνολογία θα μπορούσε να είναι εξοπλισμένη με αντι-ιικό τζελ.

Αποδείχθηκε ότι μπορούσε, οπότε παρήγγειλε μια «μεγάλη ποσότητα», παρόλο που αυτό ήταν κάτι ριψοκίνδυνο, μιας και δεν είχε κανείς εγγραφεί για να αγοράσει το νέο προϊόν ακόμα.

Το αποτέλεσμα είναι μια «κάρτα τζελ» που σπάει για να απελευθερώσει μία δόση απολυμαντικού χεριών.

Σε λιγότερο από έναν χρόνο, ο Τσαρλς και ο συνεταίρος του, Πολ Σμιτζ-Γκίλσντορφ, λένε ότι έχουν πουλήσει 900.000 κάρτες, με τα έσοδα από τις πωλήσεις να φτάνουν τις 155.000 λίρες. Ανάμεσα στους πελάτες τους περιλαμβάνονται μεγάλες αλυσίδες ξενοδοχείων και εστιατορίων (παρόλο που πολλά είναι κλειστά ή υπό περιορισμούς λόγω lockdown).

Η ιδέα της χρήσης καρτών είναι ότι είναι πιο αποτελεσματικές στην απελευθέρωση τζελ από τα μπουκάλια και δεν δημιουργούν ουρές ανθρώπων, οι οποίοι πρέπει να κρατούν απόσταση. Ωστόσο, οι κάρτες είναι επίσης παράδειγμα πλαστικού μιας χρήσης. Ο Τσαρλς σχεδιάζει να αλλάξει την παραγωγή σε ανακυκλωμένο πλαστικό.

Ο τομέας επιχειρηματικότητας του πανεπιστημίου του τον βοήθησε να ξεκινήσει την επιχείρηση, αλλά «θα αφήσει» τις σπουδές του για δύο χρόνια και δεν είναι σίγουρος αν θα πάρει το πτυχίο του.

Πριν από την πανδημία πάντα σκεφτόταν τον εαυτό του να ακολουθεί μια σταθερή, εταιρική καριέρα. «Αλλά τώρα δεν μπορώ να φανταστώ να μην τρέχω τη δική μου επιχείρηση και πρέπει να επικεντρωθώ στην ευκαιρία που έχω», λέει.

Πιστεύει ότι πολλοί έφηβοι επιχειρηματίες δεν έχουν αυτοπεποίθηση επειδή φοβούνται λόγω έλλειψης εμπειρίας.

Ωστόσο, έχουν λιγότερα να χάσουν σε σύγκριση με τους μεγαλύτερους, επισημαίνει, καθώς πολλοί ζουν στο σπίτι με λίγα γενικά έξοδα και οικονομικές ευθύνες, και αυτό μπορεί να τους βάλει σε ισχυρότερη θέση όταν πρόκειται για τη λήψη ρίσκων.

Νέοι επιχειρηματίες στην πανδημία

Οι νέοι έχουν πληγεί σοβαρά από την πανδημία. Επίσης, τείνουν να εργάζονται σε τομείς όπως το λιανικό εμπόριο και ο τουρισμός, οι οποίοι αντιμετώπισαν μερικές από τις μεγαλύτερες απώλειες θέσεων εργασίας.

Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι άνθρωποι στα τέλη της εφηβείας τους και στις αρχές της δεκαετίας του ’20 ανταποκρίθηκαν με επιχειρηματικό πνεύμα, σύμφωνα με το BBC.

Πέρυσι, 72% περισσότεροι από 16 έως 20 ετών ξεκίνησαν μια επιχείρηση από ό,τι το 2019, σύμφωνα με μια μελέτη της The Accountancy Partnership, η οποία εξέτασε άτομα που είχαν εγγραφεί ως ανεξάρτητοι επιχειρηματίες.

Και περίπου το 44% των νέων πιστεύουν ότι η έναρξη της δικής τους επιχείρησης είναι πιο ελκυστική από τότε που ξεκίνησε η πανδημία, σύμφωνα με μια έρευνα σε νέους 16 έως 25 ετών που ανατέθηκε από το Prince’s Trust.

Διαπίστωσε ότι το ένα τέταρτο μάλλον θα εργαζόταν για τον εαυτό του παρά για μια εταιρεία, με το 62% των νέων να συμφωνούν ότι θα τους έκανε να αισθάνονται περισσότερο ότι έχουν τον έλεγχο του μέλλοντός τους.

«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να είμαι το αφεντικό μου», λέει η 19χρονη Ελοΐζ Μπίσλεϊ. «Πάντα πίστευα ότι έπρεπε να είμαι κάτω από κάποιον άλλο και ήμουν καλά με αυτό».

Τώρα διευθύνει τη δική της επιχείρηση ζαχαροπλαστικής στο Γουέλγουιν Γκάρντεν Σίτι, στο Χερτφορτσάιρ, και πιστεύει επίσης ότι μπορεί να το μετατρέψει σε μια μακροχρόνια καριέρα.

Όταν χτύπησε ο κορωνοϊός, η ζωή της ήταν σε κατάσταση αναμονής. Είχε τελειώσει το σχολείο μετά τις απολυτήριες εξετάσεις το 2019 και θα εργαζόταν ως μαθητευόμενη σε μια εταιρεία ανθρώπινου δυναμικού, αλλά δεν τα κατάφερε την τελευταία στιγμή.

Προσπάθησε να βρει εναλλακτικές λύσεις και εξακολουθούσε να προσπαθεί να δει τι να κάνει όταν ξεκίνησε το πρώτο lockdown.

Νιώθοντας απελπισμένη, αποφάσισε να πάρει τα πράγματα στα χέρια της και να ιδρύσει τη δική της επιχείρηση.

«Ήμουν τόσο διστακτική», θυμάται η Ελοΐζ. Δεν είχε δει ποτέ τον εαυτό της ως επιχειρηματία. Χρειάστηκε πρακτική συμβουλή και ενθάρρυνση από έναν φίλο που είχε ιδρύσει πρόσφατα μια επιχείρηση για να της δώσει την ώθηση που χρειαζόταν. Βρήκε επίσης αυτοπεποίθηση εστιάζοντας σε κάτι με το οποίο ήταν παθιασμένη: τη ζαχαροπλαστική.

«Ήταν ένας τρόπος για να ανακουφίζομαι από το άγχος για πολλά χρόνια», εξηγεί. Έτσι, εγγράφηκε ως επιχείρηση τροφίμων, οργάνωσε ασφάλιση αστικής ευθύνης, δημιούργησε έναν ιστότοπο και γεννήθηκε η Beesley’s Bakes.

Άρχισε να ψήνει στην κουζίνα της οικογένειας του φίλου της και γρήγορα δημιούργησε ένα τοπικό κοινό. Καθώς η ζήτηση αυξήθηκε πριν από τα Χριστούγεννα, είχε ακόμη αρκετές παραγγελίες για να νοικιάσει μια μεγαλύτερη κουζίνα σε μια αίθουσα κοινότητας, έως ότου αυτή μετατράπηκε σε κέντρο εμβολίων για τον Covid-19.

Έχει μια σταθερή γραμμή παραγωγής κέικ και καπκέικ και τώρα επεκτείνεται σε φατζ, τα οποία μπορεί να πουλήσει μέσω καταστημάτων. Αφιερώνει επίσης πολύ χρόνο για την προώθηση της δουλειάς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το οποίο είναι ένας καλός τρόπος για να προσεγγίσει νέους πελάτες.

Σε λιγότερο από έναν χρόνο κοιτάζει τις πωλήσεις να κοντεύουν να φτάσουν σε πενταψήφιο νούμερο, αρκετά για αυτήν και τον φίλο της ώστε να μετακομίσουν σε ένα διαμέρισμα μαζί.

Το καλύτερο πράγμα τού να είσαι αφεντικό του εαυτού σου είναι ότι «μπορείς να κάνεις κάτι που αγαπάς για να ζήσεις», λέει η ίδια.