O χορός της βροχής είναι ένα είδος τελετής. Τον εκτελούν άτομα που πιστεύουν ότι (προφανώς) θα φέρει τη βροχή και θα διατηρήσει καλές τις σοδειές. Υπάρχει σε πολλές κουλτούρες, λέει η Wikipedia –από τους αρχαίους Αιγύπτιους μέχρι φυλές ιθαγενών Αμερικανών, με γνωστότερη αυτή των Τσερόκι. Τον 20ο αιώνα, ήρθε και στα Βαλκάνια, στη Ρουμανία και σλαβικούς λαούς.

Στην Ελλάδα, είμαστε Ορθόδοξοι. Δεν κάνουμε χορούς για να φέρουμε βροχή, έχουμε περάσει και στην εποχή της πληροφορίας, γενικά αυτά είναι παγανιστικά και δεν τα θέλουμε. Κάνουμε λιτανείες λειψάνων και εικόνων, και είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Ακραία πιο αποτελεσματικοί.

Η παρατεταμένη ανομβρία στον Πολύγυρο και σε όλη την Χαλκιδική, προκάλεσε τέτοια μείωση της στάθμης των νερών των πηγών και των γεωτρήσεων, με εκατοντάδες καλλιέργειες να πλήττονται από ξηρασία. Οι εφημέριοι των δύο ενοριών του Πολύγυρου, λοιπόν, αποφάσισαν να απευθυνθούν στα μεγάλα μέσα και να πραγματοποιήσουν Λιτανεία των Ιερών Λειψάνων και Εικόνων του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Χαραλάμπους.

Με αυτοκίνητα ξεκίνησαν από το ξωκλήσι της Αγίας Τρίαδας, όπου εψάλη αγιασμός, στη συνέχεια μετέβησαν στο εξωκκλήσι της Αγίας Κυριακής, το εξωκκλήσι του Αγίου Προδρόμου και Αγίου Διονυσίου (Γιανισάτικο), στο εξωκλήσι του Αγίου Μηνά (Πατελιδάς), στο εξωκλήσι του Αγίου Νικούλαου (Σελιό) και στο εξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου στις Μπάρες. Σε κάθε στάση, έκαναν δέηση.

Και πέτυχε. Όντως.

Το μεσημέρι τα σύννεφα κατέκλυσαν το Πολύγυρο και τη γύρω περιοχή. Άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς και οι δρόμοι μετατράπηκαν σε ποτάμια από το νερό

Πηγή: www.rosa.gr