Η μεταμόσχευση οργάνων είναι μια εύθραυστη διαδικασία που αντιμετωπίζει αναρίθμητες δυσκολίες και μία από τις βασικότερες είναι αυτή η αδυσώπητη μάχη με τον χρόνο.

Από τη στιγμή που θα βγει το όργανο από τον δότη και θα μπει στον πάγο, τα κύτταρα αρχίζουν να πεθαίνουν.

Και το πρόβλημα του χρόνου είναι τόσο μεγάλο που το 70% των καρδιών δεν φτάνουν τελικά στον ασθενή, όπως κατέληξε μελέτη του 2017.

Μόλις 4 ώρες μπορεί να ζήσει στον πάγο, μας λέει ο επικεφαλής της νέας μελέτης, δρ Rafael Veraza του Πανεπιστημίου του Τέξας. Κάτι που επιδεινώνει το θέμα της μεταμόσχευσης, κάνοντάς το ζήτημα ουσιαστικά τοπικό.

Τι θα γινόταν όμως αν μια συσκευή επέκτεινε αυτές τις 4 ώρες στις 24; Ο γεωγραφικός προσδιορισμός δεν θα ήταν πλέον πρόβλημα!

Στο πρόσφατο λοιπόν συνέδριο του American Association for the Advancement of Science στο Σιάτλ, η ομάδα του Veraza παρουσίασε τη συσκευή που επιβραδύνει το ρολόι.

Η συσκευή δεν επιφέρει καμία βλάβη στα κύτταρα και τους μυς της καρδιάς, ακόμα και 24 ώρες αργότερα. Ονομάζεται «ULiSSES» (Universal Limb/organ Stasis System for Extended Storage) και μπορεί να κρατά τα κύτταρα φαγωμένα και με επαρκή οξυγόνο. Επιβραδύνοντας έτσι τον θάνατό τους, το ίδιο το κλειδί της μεταμόσχευσης.

Η ερευνητική ομάδα πειραματίστηκε με καρδιές γουρουνιών, τις οποίες κράτησε ζωντανές στους 60 παλμούς το λεπτό και σε θερμοκρασία 4 βαθμών Κελσίου για μία ολόκληρη ημέρα.

Μετά το συκώτι λοιπόν, και η καρδιά θα έχει σε λίγο περισσότερες πιθανότητες επιτυχούς μεταμόσχευσης…