Διαφωτίζει το ακροατήριο για ώρες πολλές και με ύφος θριαμβευτικό καταλήγει.

– Μήπως έχει κανείς να πει τίποτε;

– Ένας σεβάσμιος γέροντας σηκώνεται και ζητά το λόγο.

– Επιτρέπεται να πω και εγώ κάτι;

– Τα ξεκαθάρισα όλα, δεν υπάρχει απορία, του απάντησε . Δίνω όμως δύο λεπτά να μιλήσεις.

– Ένα λεπτό μονάχα θέλω, δυο λέξεις να πω αποκρίθηκε ο γέροντας.

Ανεβαίνει στο βήμα. Ησυχία απλώνεται στην αίθουσα. Όλοι κρατούν την αναπνοή τους. Ένας αγράμματος σ’ ένα λεπτό πώς θα αντιμετωπίσει τον λόγιο ομιλητή;

Σταθερά και ήρεμα τονίζει ο γέροντας τις πανίσχυρες λέξεις του στα ρωσικά

ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΟΣΚΡΕΣ (=ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ)

Μύρια στόματα αυθόρμητα χωρίς φόβο απαντούν

ΒΟΪΣΤΙΝΟ ΒΟΣΚΡΕΣ (=ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ)

Πρώτον. Δεν φοβήθηκε και νίκησε με δυό λέξεις.

Δεύτερον. Ήξεραν όλοι τους το “Αληθώς Ανέστη”.

Σήμερα τα παιδιά μας το ξέρουν; Το μαθαίνουν; Ακόμη και μεγαλύτεροι όταν τους λες “Χριστός Ανέστη” σου απαντούν λέγοντας: «Επίσης». Ας αναρωτηθουμε λοιπόν. Τι μαθαίνουν τα παιδιά μας στη συγχρονη Ελλάδα;Τι τους προσφερει η συγχρονη παιδεία;

Στο ποιός είναι ο ρόλος που πρέπει να διαδραματίσει, η Παραδοσιακή Ελληνική Οικογένεια σήμερα, η απάντηση πρέπει να είναι η εξής:

Η οικογένεια οφείλει να αναλάβει τη φροντίδα  της διδασκαλίας της Αλήθειας παντού, τόσο στα σχολειά μας όσο και στα σπίτια μας χωρίς να φοβάται.

Ο ρόλος της σύγχρονης Παιδείας μοιάζει να είναι διαφορετικός από αυτός που υπαγορεύει η Ελληνορθόδοξη παράδοση. Γκρεμίζει, αντί να κτίζει και να ανακαινίζει.

Ως σύγχρονη Παιδεία δεν πρέπει να εννοηθεί αυτή που προσφέρεται μόνο στα σχολειά μας, από τα σχολικά βιβλία και τους δασκάλους. Είναι βεβαιότατα και αυτά. Αλλά στις μέρες μας παιδεία προσφέρεται και από το διαδίκτυο και από τα υπόλοιπα ΜΜΕ όπως η Τηλεόραση και ο Τύπος. Το διαδίκτυο είναι ο  μεγάλος δάσκαλος που καταφεύγουν ποικιλοτρόπως οι μαθητές μας είτε από μόνοι τους, είτε κατόπιν προτροπής των δασκάλων για να βρούν υλικό για τις σχολικές τους εργασίες.

Και τι διδάσκονται τα παιδιά μας; Κενά και ανούσια πράγματα. Έχουν αντικατασταθεί οι μεγάλες αξίες του γένους μας η Πατρίδα, η Οικογένεια, η Πίστη, με καθημερινές υλικές ανάγκες (απαραίτητες βέβαια κάποιες) που μπορεί να ικανοποιούν μεν τον σαρκικό άνθρωπο, αλλά τον αφήνουν ψυχικά πεινασμένο.

Τώρα, θα προσεγγίσουμε την αξία της οικογένειας Σήμερα, εστιάζοντας:

1ον Στην απαξίωση της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ στη Σύγχρονη Παιδεία και

2ον Καί πόσο αξίζει ο θεσμός της Οικογένειας στη Σύγχρονη Παιδεία

(Πηγή: Ομιλία στην Ημερίδα, «Σύγχρονη Παιδεία και Ελληνορθόδοξη Παράδοση που διοργάνωσαν τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών)

1ον  Θα εστιάσουμε σε δύο (2) σημεία που φανερώνουν την προσπάθεια που γίνεται είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα, για να απαξιωθεί η Οικογένεια.

Α.  Ο θεσμός του ολοήμερου σχολείου και οι τόσες πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες, με τις οποίες επιβαρύνονται τα παιδιά και ταυτόχρονα οι πολύωρες εργασιακές απασχολήσεις των γονέων, δεν είναι τελείως αθώες. Υπάρχει μαρτυρία, που περιγράφει το εξής σκεπτικό: «Οι γυναίκες-μάνες θα δουλεύουν πολλές ώρες ώστε η διαπαιδαγώγιση των παιδιών τους από τις μικρές ηλικίες να φύγει από τα χέρια τους και να περάσει σε άλλους.»

Έτσι δημιουργούνται πολλές επίπλαστες ανάγκες που για να τις ικανοποιήσουν οι γονείς απουσιάζουν από το σπίτι, για δικαιολογημένη εργασία όπως παρουσιάζεται, αλλά τελικά όλα γίνονται εις βάρος της ενότητας των μελών της οικογενείας.

Β. Το δεύτερο σημείο σχετίζεται με την αντικατάσταση της λέξης οικογένεια από τη λέξη Νοικοκυριό. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε εκτός από την πατροπαράδοτη μορφή οικογένειας και άλλες μορφές όπως: Μονογονεϊκές με παιδί αγνώστου πατρός ή απόντος πατρός ή και εξωσωματικού πατρός, σύμφωνα συμβίωσης χωρίς παιδιά ή με παιδιά, μοναχικούς ανθρώπους με ποικίλες σχέσεις, οι οποίοι δεν θέλουν να αναλάβουν βάρη οικογενειακά, διαζευγμένους που τα παιδιά τα έχει ο ένας γονιός και ο άλλος τα βλέπει που και που, δευτεροπαντρεμένους ή και με τρίτο γάμο (τώρα με τον πολιτικό γάμο ακούγεται και ο αριθμός τέταρτος, πέμπτος γάμος κλπ ) και συνυπάρχουν παιδιά από όλους τους γάμους με συνέπεια να χάνουν το νόημα τους οι λέξεις μπαμπάς και μαμά. Τέλος και οικογένειες κάτω από την ίδια στέγη, αλλά γονείς σε διάσταση αλλά όχι διαζευγμένους, «χωλές» οικογένειες. Επίσης της μόδας είναι και κάποιες ομοφυλικές συμβιώσεις με παιδιά ή χωρίς παιδιά. Θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε πως, σε πολλές μορφές οικογενείας από αυτές που προαναφέραμε, υπάρχει ένας τουλάχιστον γονέας που ενδιαφέρεται τα παιδιά του να ανατραφούν με τα Ιδανικά της φυλής.

Και αυτά που ακούσατε και άλλες υποπεριπτώσεις νοικοκυριού, προβάλλονται σε πολλά σχολειά της Πατρίδας μας ή και παρουσιάζονται από διάφορους ομιλητές ως φυσιολογικές οικογένειες, διότι όπως λέει κάποιος καθηγητής Πανεπιστημίου: «στη μεταβαλλόμενη διαρκώς κοινωνία μας η οικογένεια αγωνίζεται να προσαρμοστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να συμβαδίσει με τις νέες συνθήκες και τα νέα ήθη.” Και καταλήγει: “Οι επιστήμονες αρχίζουν να μιλούν για απομυθοποίηση του παραδοσιακού προτύπου και για σταδιακή αντικατάστασή του από διαφορετικές μορφές οικογένειας.”

Δηλαδή απαξιώνεται στις μέρες μας η οικογένεια.

Άρα αν θέλουμε να παίξει κάποιο ρόλο ο θεσμός της Οικογένειας στη σύγχρονη Παιδεία πρέπει πρώτα να ανορθώσουμε αυτό το θεσμό.

2ον  Πόσο αξίζει ο θεσμός της Οικογένειας, στη Σύγχρονη Παιδεία.

Εδώ είναι η ουσία του θέματος. Θα επιχειρήσουμε να περιγράψουμε το  ρόλο που οφείλει να διαδραματήσει η ορθόδοξη χριστιανική οικογένεια στη Σύγχρονη Παιδεία .

Ο ρόλος της πρέπει να είναι ο εξής: Να διορθώνει, να συμπληρώνει και να ολοκληρώνει τη μόρφωση των μελών της.

Θα επικεντρωθούμε σε πέντε (5) σημεία:

Α. Η αναίρεση στρεβλώσεων

Β. Οι παρεμβάσεις και ενημερώσεις που πρέπει να γίνονται

Γ. Η αρθογραφία σε ιστοσελίδες

Δ. Η κατάθεση στις ψυχές των παιδιών μας της Αλήθειας.

Ε. Η βιωματική προσέγγιση της Πίστεως μας.

Α. Η αναίρεση στρεβλώσεων. Δυστυχώς ,στα σχολικά εγχειρίδια,στα λόγια κάποιων δασκάλων,σε πολλές ιστοσελίδες, ακόμη και σε όσα προβάλλονται στα ΜΜΕ υπάρχουν είτε τυχαίες είτε και κατευθυνόμενες στρεβλώσεις. Κλασσικό παράδειγμα στρέβλωσης η αναφορά στο σχολικό βιβλίο της έκτης δημοτικού πως στο λιμάνι της  Σμύρνης το1922, δεν έγινε σφαγή των Ελλήνων αλλά Συνωστισμός… Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η αποκατάσταση της αλήθειας. Είναι μια πρώτη και αναγκαία θωράκιση των παιδιών μας.

Β. Οι παρεμβάσεις και ενημερώσεις που πρέπει να γίνονται στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων των σχολείων καθώς και άλλων φορέων, ακόμη και στα αρμόδια Υπουργεία που επηρεάζουν ή και αλλοιώνουν με νομοθετήματα και εγκυκλίους τις πατροπαράδοτες αξίες.

Οι παρεμβάσεις αυτές δεν πρέπει να γίνονται σε προσωπικό τόνο, ούτε να προκαλουν περιττές αντιπαλότητες, αλλά να στοχεύουν στην ορθή ενημέρωση, την επανατοποθέτηση στις αξίες του γένους μας και στην αποκάλυψη της ύποπτης προέλευσή τους. Να αναφέρουμε κάποια παραδείγματα, ενδεικτικά του αγώνα και του τρόπου με τον οποίο γίνονται ή πρέπει να γίνονται οι παρεμβάσεις, ώστε να προλάβουμε τα αρνητικά στοιχεία, να μην ενσωματωθούν στην αγωγή των παιδιών μας.

·Σε κάποιο σχολείο γονείς που νομίζουν ότι είναι καλό να διδάσκεται YOGA παίρνουν μια πρωτοβουλία να φέρουν ένα δάσκαλο να τους κάνει γυμναστική, όπως συνηθίζουν να λένε τη YOGA. Κάποιες μητέρες το αντιλαμβάνονται αυτό, ενημερώνουν και κατατοπίζουν τους άλλους γονείς. Κάποιες από αυτές τις αρνητικές πρωτοβουλίες ματαιώνονται, κάποιες όχι. Ο καρπός της προσπάθειας είναι για μεν την πρώτη περίπτωση να μη δηλητηριασθεί κανείς, στη δεύτερη να γλυτώσουν κάποιοι που κατάλαβαν ότι η YOGA δεν είναι γυμναστική.

·Άλλο επίκαιρο παράδειγμα είναι η αφίσα με το σύνθημα «αφήστε με να ζήσω». Στην εν λόγω αφίσα υπάρχει μόνο τεκμηριωμένη επιστημονική ενημέρωση. Τίποτε κακόβουλο. Τίποτε προσβλητικό για κανέναν. Άλλο αν ενόχλησε κάποιους.

·Ένα τρίτο παράδειγμα είναι ο Πανελλήνιος διαγωνισμός που εισηγήθηκε κάποιο τμήμα του Υπουργείου Παιδείας με τίτλο: «Ουπς, αλλάζω φύλο για μια μέρα». Όταν ενημερώθηκε σωστά η Υπουργός και η Υφυπουργός απέσυραν αμέσως, τον χωρίς νόημα αυτό διαγωνισμό.

·Πριν λίγα χρόνια κάποιος ιερέας από την Πάτρα με επιστολές του στο ΙΕΠ και στο Υπουργείο Παιδείας με τεκμηριωμένες θέσεις, πέτυχε να ανακληθεί εγκύκλιος που επέτρεπε να μπει μια οργάνωση στα σχολεία για να διδάξει δήθεν «Βιωματική κατανόηση της Ολυμπιακής Εκεχειρίας». Αυτή η οργάνωση ήταν αποκρυφιστική. Άλλα έλεγε και άλλα θα έκανε δηλητηριάζοντας τις ψυχές των μαθητών.

Μήπως όμως πρέπει να ενημερωθεί ο λαός μας για τις χρωματιστές μέρες των ανατολικών θρησκειών ή για τα σεμινάρια αυτογνωσίας των σαεντολόγων που ενώ είναι καταστροφικές λατρείες, όπως τις έχει ονομάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παρουσιάζονται με επιστημονικό ένδυμα και δηλητηριάζουν και διαλύουν τελικά κάποιες οικογένειες;

Γ. Η αρθογραφία στις όμορφες προσπάθειες πολλών Χριστιανικών ιστοσελίδων που γίνονται ένα βήμα λόγου Αληθείας.

Όπως ξέρετε, όταν γράφεις και δημοσιεύεις σε κάποιες ιστοσελίδες, απόψεις που διαφωνούν με τα γραφόμενα των αρθογράφων, είτε δεν  δημοσιεύεται το κείμενό σου είτε χαρακτηρίζεσαι με κοσμητικά επίθετα του τύπου, φασίστας, οπισθοδρομικός, ρατσιστής. Πιστεύουμε όμως πως πρέπει να αποστέλλονται τεκμηριωμένες απόψεις, που ελέγχουν ή διορθώνουν τα κακώς κείμενα, διότι όσο και να το κρύβουν, κατά βάθος φοβούνται την Αλήθεια.

Έχουμε όμως και μεις, οι ορθόδοξοι, τις δικές μας ιστοσελίδες, με πάρα πολλούς επισκέπτες-αναγνώστες, όπου καταγγέλλεται Χριστός και Ελλάδα. Αυτές και να τις χρησιμοποιούμε και να μάθουμε και τα παιδιά μας να τις επισκέπτονται. Μπορεί στις μέρες της αποστασίας τους, να θυμηθούν ότι υπάρχει και το καλό στο διαδίκτυο. Και να καταφύγουν εκεί και να βοηθηθούν για την οριστική μετάνοιά τους. Και όσοι από τους Ορθοδόξους έχουν το χάρισμα της συγγραφής, να το καλλιεργούν, να αποστέλλουν κείμενα οικοδομής, παραμυθίας, ιστορίες θαυμαστές που βιώσανε. Είναι μεγάλη βοήθεια και στήριγμα σε ώρες δύσκολες.

Να ανεβάζονται στο You tube, για όσο μας επιτρέπεται ακόμη, θέσεις της Ελληνικής Παράδοσης μέσα από ομιλίες, δρώμενα, γιορτές και άλλα που τα μέλη των χριστιανικών οικογενειών υλοποιούν. Οφείλουμε όμως  να τις πολλαπλασιάσουμε.

Είναι ένας πόλεμος. Πανάρχαιος πόλεμος μεταξύ του καλού και του κακού. Ο τρόπος διεξαγωγής του πολέμου και η στρατηγική που ακολουθείται από μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς είναι ενιαία. Ίδια με του Κυρίου μας, των Αποστόλων των πρώτων χρόνων του Χριστιανισμού, των χρόνων των διωγμών και των κατακομβών, της αντιμετώπισης των αιρέσεων, της αντιμετώπισης της κακοδοξίας της Δύσεως με τους αγίους Μάρκο τον Ευγενικό και τον αγ Γρηγορίο τον Παλαμά. Ίδια και των αγίων των ημερών μας. Κατάθεση της Αλήθειας χωρίς να εξασκηθεί καμία βία, χωρίς να στοχοποιούνται πρόσωπα, αλλά ΜΟΝΟ οι απαράδεκτες συνήθειες και οι ψεύτικες ή αιρετικές διατυπώσεις και περιγραφές. (Και αυτό, γιατί όταν γίνεται προσωπική επίθεση, αφήνουμε μικρό περιθώριο μετανοίας στους ανθρώπους που έχουν πλανηθεί από ψεύτικες διδασκαλίες και τις υπηρετούν).

Αυτός ο «πόλεμος» γίνεται για να προστατευθεί η οικογένεια από τους εξωτερικούς κινδύνους. Αλλά υπάρχουν και «μάχες» που δίνονται προς το εσωτερικό της οικογένειας. Αυτές οι «μάχες» θέλουν να έχουμε και υπομονή και ταπείνωση.

Δ. Πρέπει να γίνεται η αναίρεση των κακοδοξιών, αλλά επιβάλλεται και η κατάθεση της Αλήθειας στις ψυχές των παιδιών μας.

Από τη μια οφείλουμε να παρουσιάσουμε διακριτικά και έντεχνα τη Ιστορία και τον Πολιτισμό του Λαού μας. Ξεκινώντας από τα Ομηρικά Επη, τους μύθους του Αισώπου,τη Λαμπρή Αρχαία Ιστορία μας, τους ηρωικούς πολέμους, το πνεύμα της Θυσίας, της Ελευθερίας, της Φιλοξενίας. Τον Παρθενώνα. Εν συνεχεία προβάλλοντας το Βυζάντιο, τους μεγάλους αυτοκράτορες, μερικοί εκ των οποίων είναι και Άγιοι, την Αγιά Σοφιά. Το εικονοστάσι του 21, με Κολοκοτρώνη, Μακρυγιάννη, Μπουμπουλίνα και όλους τους αγωνιστές. Τη γενοκτονία των Ποντίων, το ξεριζωμό από τις πανάρχαιες Ελληνικές Πόλεις της Μικράς Ασίας, τους Μακεδονομάχους. Καταλήγοντας στους σύγχρονους πολεμιστές του έπους του Σαράντα και τα θύματα της μεγάλης ντροπής των πολιτισμένων λαών, στα νειάτα της Κύπρου που  απαγχονίστηκαν στα φυλακισμένα μνήματα.

Και από την άλλη, αντί για παραμύθια με μάγισσες και ξωτικά, προβολή και μελέτη των αγίων μας μέσα από τα μυροβόλα συναξάρια καθώς και απλών καθημερινών ανθρώπων ιστορίες που αγωνίζονται χριστιανικά και ομορφαίνουν τη ζωή μας.

Ε. Η βιωματική προσέγγιση της Πίστεως μας.

Το ουσιαστικότερο και αποτελεσματικότερο όπλο υπέρ της Αληθείας είναι η βίωση της Αλήθειας. «..Εγώ ειμί η οδός η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ζωή…» Να ζήσουμε το Χριστό μας. Ό,τι πιο πραγματικό στη ζωή μας είναι αυτή η Σχέση με το Χριστό μας. Από τα εξωτερικά ή τυπικά, όπως τα λένε κάποιοι, μέχρι τα εσωτερικά και Πνευματικά. Το κοινό τραπέζι, η προσευχή στο οικογενειακό τραπέζι, η κατά το δυνατόν κοινή Προσευχή στο εικονοστάσι του σπιτιού, η νηστεία Τετάρτης και Παρασκευής ή και σε άλλες μεγαλύτερες περιόδους νηστείας, οι εκδρομές σε μοναστήρια της Πατρίδας μας, οι Εκκλησιασμοί, η συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας (κυρίως στη Θεία Κοινωνία), οι Παρακλήσεις του Δεκαπενταυγούστου, οι Χαιρετισμοί της Παναγίας στη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, οι ακολουθίες τη Μεγάλη Εβδομάδα με τη «σύνοψη» στο χέρι, ο στολισμός του Επιταφίου, το βάψιμο των κόκκινων αυγών το Πάσχα, η λαμπάδα της Αναστάσεως και τόσα άλλα της Πίστεως μας, αφήνουν μέσα στις ψυχές και των παιδιών και των ενηλίκων μια αγαπητική ατμόσφαιρα, μια ζεστασιά Αγάπης αλλόκοσμης. Τότε δεν χρειάζεται να κάνεις σεμινάρια για bullying, ή να καταφύγεις σε τεχνικές και φάρμακα για να απαλλαγής από το άγχος και το στρες της σκληρής καθημερινότητας. Με θεϊκό τρόπο τακτοποιούνται όλα μέσα μας και αυτό εκπέμπεται και γύρω μας.

Σήμερα, με απόφαση της ιεράς Συνόδου τιμούμε τις άγιες μητέρες Εμμέλεια, Νόννα και Ανθούσα των Τριών Ιεραρχών, οι οποίες τους γαλούχησαν με τα νάματα της Πίστεως, ήταν ζωντανά παραδείγματα προσφοράς και θυσίας. Και με τα λόγια τους και με το παράδειγμά τους κατεύθυναν τις οικογένειες τους σε «Νομάς σωτηρίας».

Ας ακούσουμε όμως και τη φωνή, αυτών των μεγάλων πατέρων της Εκκλησίας μας, που μας ενισχύει και μας καθοδηγεί διοχρονικά.

Ο Μ Βασίλειος στο λόγο του «ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων», προτρέπει τους νέους:

«Οἱ μέλισσες δὲν πετᾶνε σὲ ὅλα τὰ λουλούδια μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Κι ὅπου καθίσουν, δὲν κοιτᾶνε νὰ τὰ πάρουν ὅλα. Παίρνουν μονάχα ὅσο χρειάζεται στὴ δουλειά τους καὶ τὸ ὑπόλοιπο τὸ παρατοῦν καὶ φεύγουν. Ἔτσι κι ἐμεῖς, ἂν εἴμαστε φρόνιμοι. Θὰ πάρουμε ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ κείμενα (εννοεί των Ελλήνων ειδωλολατρών) ὅ,τι συγγενεύει μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ μᾶς χρειάζεται καὶ τὰ ὑπόλοιπα θὰ τὰ ἀφήσουμε πίσω μας. Κι ὅπως, κόβοντας τὸ τριαντάφυλλο, ἀποφεύγουμε τ᾿ ἀγκάθια τῆς τριανταφυλλιᾶς, ἔτσι κι ἀπὸ τὰ κείμενα αὐτὰ θὰ πάρουμε ὅ,τι εἶναι χρήσιμο καὶ θὰ φυλάξουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπ᾿ ὅ,τι εἶναι ἐπιζήμιο.»

Άρα από την Σύγχρονη Παιδεία θα κρατάμε ὅ,τι εἶναι χρήσιμο καὶ θὰ φυλάξουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπ᾿ ὅ,τι εἶναι ἐπιζήμιο.

Ο Ιερός Χρυσόστομος λέει στους γονείς, σε ομιλία του «περί ανατροφής των τέκνων»:

«Πρώτα λοιπόν να κρατάμε τα παιδιά μας, μακριά από αισχρά θεάματα και ακούσματα… έπειτα να φροντίζουμε να βρούμε γι’ αυτά άλλες αβλαβείς τέρψεις. Να τα οδηγούμε σε αγίους άνδρας, να τους προσφέρουμε άνεση, να τα τιμούμε με δώρα… να τα φιλούμε και να τα σφίγγουμε στην αγκαλιά μας με στοργή. Με όλα αυτά να τα μαλακώνουμε».

Άρα η οικογένεια να είναι μια ζεστή αγκαλιά αγάπης, για να είναι τα παιδιά μας οπλισμένα με μνήμες που θα τους σταθούν στις δύσκολες ώρες του πολέμου με το κακό της Σύγχρονης Παιδείας.

Καταληκτικά θα πρέπει θυμήσουμε,

Πρώτον: Τα παιδιά θέλουν εμάς τους γονείς και χρόνο μαζί μας, τη ζωντανή παρουσία μας, την αγκαλιά και Θαλπωρή της οικογένειας &

Δεύτερον: Τον αγιογραφικό λόγο του αγίου Πορφυρίου: «Γονείς να αγωνίζεστε να γίνετε άγιοι, για να μπορέσετε να εμπνεύσετε και τα παιδιά σας».

Αυτός είναι ο σπουδαιότερος ρόλος της οικογένειας, για να κρατηθεί « Η Ελληνική Παράδοση απέναντι στις αλλαγές που θέλει η Σύγχρονη Παιδεία».  

Να  γίνει η οικογένεια εργαστήρι αγίων, μια κατ’ οίκον Εκκλησία.